zondag 30 december 2012

Van Marrakesh naar Moulay-Bousselham



Zondag, 30 December

Om op te schieten hebben we de grote vierbaans weg genomen naar Moulay-Bousselham 300 km verderop. We varen op 1 Januari dus moeten we richting huis. Beide hebben we het reuze naar ons zin gehad en was deze vakantie eigenlijk te kort. Tot nu toe hebben we zo een kleine 4000 km gereden en er komt nog zeker 1500 bij in Spanje en Frankrijk.
We kwamen laat op de camping in Moulay-Bousselham aan, het was hartstikke donker. De GPS gaf de verkeerde richting, maar een paar vriendelijke jongens wezen ons de weg. Het is geen pretje om in het donker te rijden. Men maakt er een sport van voor de auto te voet over te steken op de snelweg of er lopen mensen langs de onverlichte snelweg. Ook zijn er koeien, honden en schapen langs de kant. Al met al vermoeiend rijden in het donker.
Je blijft je verbazen over paardenvervoer boven op een minibus of schapen op een landrover. Ook de kippen zijn de klos, zie foto en ik hoop dat het bord erboven te lezen is, een reclame voor hygiene en vers en het bestrijden van bacteriën.

 

Fred heeft lang gezocht  naar zijn theepot als souvenir.

Vandaag een beetje gewandeld op de camping. We zien veel campers, die dicht bij elkaar worden neergezet. Ze reizen vaak in groepen. Er zijn prachtige off-road campers te bewonderen, enorme campers die door de woestijn kunnen. Maar tot nu toe nog niemand gesproken, die dat gedaan heeft. Vaak uitgerust met alle luxe en zonnepanelen. Je ziet ook steeds meer uitschuif campers, die  hun dak verhogen of de wagen verbreden. Vroeger zag je dat alleen bij kermisgasten. Het is echt smulwerk voor de liefhebber.

  

Ook zijn we naar het dorpje gelopen, om brood te kopen. Het is een vissershaven. De gevangen vis wordt ter plekke verkocht of aan handelaren of aan toeristen die hier in de zomer in grote getalen aanwezig zijn. Nu is het komkommertijd. Ik krijg de informatie van een visser, die ons een bootreisje over het lagune probeert te verkopen. Hij woont verderop. De huizen van Moulay-Bousselham worden aan Duitsers verkocht als ze gepensioneerd zijn en die wonen hier dan zes maanden. (Een vlucht naar Agadir of Rabat kost 200 Euro enkele reis). De kinderen gaan een gedeelte van het jaar naar school. Na Pasen stopt de school. Het private onderwijs, dat veel beter is, is niet voor ze te betalen. Als de kinderen van school af zijn, gaan ze werken in de grote steden en onderhouden hun ouders. Die zich dan terugtrekken uit het arbeidzame leven. Vandaar dat je zoveel mannen niets ziet doen.  
Wij hebben het rustig aan gedaan. Gewoon een boekje gelezen en een dutje gedaan in de zon, die aan het eind van de dag in kracht afnam. Morgen nog nagenieten van deze reis en daarna richting boot.


Vis verkoop op het strand


De Lagune
 
Rust, het goede leven





vrijdag 28 december 2012

Marrakesh Jardin Majorelle en het grote plein



28 December 2012

Vanmiddag hebben wij een bezoek gebracht aan het Majorelle park. Het park is aangelegd door Jaques Majorelle in 1924. Het park werd in 1947 voor het publiek geopend. Het is een mysterieuze, surrealistische tuin, met planten die een speciale vorm hebben. Veel cacteeën en andere succulenten. Maar ook hoge palmbomen en bougainville, burgmansia en plumbago struiken. Na de dood van Jaques Majorelle hebben Yves Saint Laurent en Pierre Bergé het park aangekocht en er een stichting van gemaakt om de continuïteit te waarborgen. De as van YSL is hier verstrooid in 2008 en er staat een memorial ter nagedachtenis. 

 

  
  


 Daarna zijn we doorgelopen naar het grote plein Djemaa el-Fna. Hier treden artiesten op met muziek en dans (buikdanseressen). Er zijn aapjes, die voor een foto op je hoofd gaan zitten, slangenbezweerders en mensen die je handen willen beschilderen met henna. Genoeg te zien, ook koopwaar wordt aangeprezen. Er zijn kramen met honderden sinaasappels waar je sap kunt kopen, of thee stalletjes waar we een sterke gekruide gemberthee drinken en koek erbij eten, die smaakt naar een mixture van kruidnagel en speculaas kruiden. We zien eetstalletjes voor couscous gerechten, tahine of vlees spiesjes. Er lopen hier veel toeristen. Het is de attractie van Marrakesh, nog meer dan de souk. Ook is het plein een uitje voor de Marokkanen zelf. 



 
We realiseren ons dat het einde van onze reis in zicht is en hebben beide het idee dat de tijd is omgevlogen. Het is een zeer boeiend land.

donderdag 27 december 2012

Marrakesh dag 2




27 December

We zijn weer naar Marrakesh gegaan, er is zoveel te zien. Morgen doen we het nog een keer en dan verder naar het Noorden.  Ik heb een internet kaart voor een week kunnen bemachtigen. Dit kost je slechts 5 Euro.
Eerst zijn we naar het Bahia paleis gegaan. Met de auto een groot deel de souk in. Fred barstte daarna van de adrenaline, door al het verkeer. Ik reed notabene!!. 

 

Zoals op de foto door de vuile voorruit genomen, te zien is, is het gewoon druk. Ramen open dan kun je je oren ook nog gebruiken en continu in je spiegels kijken, waar alle brommertjes vandaan komen. Het ging goed. We parkeren de auto midden in de souk op een rustige straat. Even bang voor inbraak, maar alles is goed gegaan.
Er gaat een school uit een honderden kinderen komen naar buiten. Het merendeel heeft een wit overhemd schort aan over de kleding. Zal wel een soort uniform zijn. In het straatje is wat industrie. Een tegelbedrijf waar je tegels voor bv een badkamer kunt kopen. We kijken er rond en het is zeer smaakvol. Moorse invloeden en een niet glimmend glazuur. Er wordt in Marokko veel getegeld, lekker makkelijk schoon te houden. Ik zie ook een bedrijf met allerlei machinerieën. Wat ze er doen is mij niet duidelijk, het lijkt een constructie bedrijf. Ondertussen zoeken mijn ogen naar een plaats om straks te keren opdat we straks niet nog dieper door de smalle straatjes en poorten hoeven te gaan. Gelukkig vind ik een draai plekje.

Verkoop drukte

Het Bahia paleis is gebouwd in 1860 door Grand vizier Si Moussa en genoemd naar zijn lievelings vrouw. Hij had er een harem van 4 vrouwen en 24 concubines. De plafonds zijn prachtig gedecoreerd. Ik vind het altijd jammer dat er geen meubels instaan, dat geeft  een betere beleving. Er is een grote en een kleine binnenplaats, met ruimtes eromheen. Alles ontworpen om de hitte buiten te houden en de kou te verjagen. Op de binnenplaats werden feesten gehouden met buikdanseressen en muziek. Het moet adembenemend geweest zijn. Het stucwerk is rijk versiert. Een rand van Arabische tekens verteld over geluk.

Na afloop doorgelopen en we komen op een ander plein terecht. Hier worden koperen lampen gemaakt en veel kleding. Die koperen of ijzeren lampen zijn niet ons ding, maar ze zijn wel indrukwekkend, omdat het allemaal handwerk is met eindeloos veel geduld gemaakt.  We eten wat op een terrasje en lopen dan door naar het tweede paleis het Badi paleis gebouwd door Sultan Ahmed el Mansour in de 16de eeuw. Het was versierd met goud, kristal en turkoois. Vervolgens 75 jaar later geplunderd. Nu is het niet meer dan een ruïne, maar de afmeting is groots.  Ze zijn het aan het opknappen. Op de muren nestelen opvallend veel ooievaars. Ze vliegen af en aan en er wordt wat geklepperd!

 

Ingang van een hal met daarin kledingstoffen en naaiatelliers.




Een pleintje met caleches

Overal schotels in Marrakesh.

Gisteravond gesproken met onze camping buren. Twee mannen uit München die een bed in hun Mitsubishi gemaakt hadden. Ze bleken met een groep te zijn die goederen hadden ingezameld voor een SOS kinderdorp in Mali. De auto´s en alle goederen zouden daar achterblijven. Om er te komen moesten ze Mauritanië ook nog door, door de woestijn. Dat is pas een avontuur.

woensdag 26 december 2012

Marrakesh



Woensdag 26 December

Gisteravond heel rustig Kerstmis gevierd. We hebben lekker gegeten met een kaarsje op tafel en een flesje wijn erbij. En dat in een Islamitisch land. Het was zelfs een heerlijke Marokkaanse wijn gekocht on de Marjane.
Vandaag zijn we met de auto naar Marrakesh gereden en konden vlak bij de medina parkeren. Alles is groots in Marrakesh. Veel souk, heel veel souk, veel mensen, heel veel mensen. Het combineert Fes en Meknes en alles bij elkaar. We raken al aardig gewend aan de souk en worden niet lastig gevallen door gidsen, doordat we snel op ons doel afgaan. Gewoon rechtdoor lopen. Er is veel te zien, oude ambachten zoals tegelkloppers, boekbinders, echte schoenmakers en veel naaiatelliers met prachtig borduurwerk.  Natuurlijk ook de slager en de bakker of huishoudelijke artikelen. Behalve de kleine winkeltjes verkoopt men ook op de straat. Door de souk rijden brommertjes HARD!!. Je moet echt rechts houden, anders rijden ze je gewoon van je sokken.






We vinden het Marokkaans museum. Het is een oud paleis waar moderne Marokkaanse kunst wordt tentoongesteld en oude gebruiksvoorwerpen. Het is prachtig binnen veel tegelwerk en koperen kroonluchters met een gigantische diameter. 

 

 


Daarna weer verder slenteren in de souk op zoek naar een restaurant om te eten. (Kip tahine met sla en koffie toe). We zijn beide doodmoe en berekenen dat we zeker tien kilometer gelopen hebben. Ik heb in ieder geval een mooie blaar onder mijn teen. Had ik maar betere schoenen aan moeten trekken.

 



Op de terugweg lopen we even het busstation binnen om te zien of er een handige verbinding naar de camping is. We werden meteen door meerdere mannen aangeklampt. Ze willen ons buskaartjes verkopen. We snappen er niets van. Uiteindelijk blijkt dat de bussen particulier bezit zijn, dus hoe meer klanten je trekt des te rendabeler is je bus. Wij willen alleen info of een dienstregeling, maar dat is niet uit te leggen. Waarschijnlijk vertrekt de bus als hij vol is.
Onze auto staat geparkeerd aan de andere kant van het busstation. Toen wij de parkeerplaats verlieten, gingen ook de bussen op pad. Dat alles op een grootse avenue, met auto’s, brommers, fietsers, ezelwagens, voetgangers, die overal kriskras door elkaar heen van de weg gebruik maken.
De uitrit is geblokkeerd door een bus, die dwars voor mijn neus staat. Dus doe ik Marokkaanse en rijd tegen het verkeer in achter de bus langs. Gewoon doorduwen en het werkt prima.
Morgen verloopt ons internet abonnement. Ik hoop een verlenging voor een week te kunnen bemachtigen. Anders wordt het even stil op het blog.

dinsdag 25 december 2012

Essaouira



Maandag 24 December

We lopen over het brede strand in de stralende zon, naar de stad, die zo een 3 kilometer weg ligt. Je merkt meteen, dat er veel Europese toeristen zijn, want je ziet blote benen en zelfs bikini´s. De plek is een gewilde plaats voor kite- en planksurfers. Aan het begin van het strand staan kamelen, paarden en quads. Iedereen nodigt je uit voor een ritje, maar het is niet opdringerig. Ook zijn er verkopers, die sieraden of zonnebrillen willen slijten.


 

De zee is redelijk rustig, ik geniet van een vader die zijn zoon leert plank- surfen. Na de nodige pogingen lukt het hem op de plank te staan. Pa helemaal trots. Er liggen veel grote schelpen met een vlezig levend beest erin. Geen idee wat het is, maar het is wel groot. Helaas ligt er ook een meeuw, die niet meer overeind kan komen. Ik geef hem water, maar kan hem verder ook niet helpen.
Essaouira is een havenplaats met nog een kleine werf. De schepen liggen in het dok. 


Essaouira heeft een gezellige binnenstad en het wemelt van de winkeltjes. Ook hier worden we weinig lastig gevallen. We kunnen lekker rondkijken, zonder meteen het gevoel te hebben iets te moeten kopen. Dit blijkt het “Europese” deel te zijn.





 We komen door een poort en zijn in een andere wereld: Marokko. De opbouw van de winkeltjes is chaotisch. Bij een slager hangt het vlees boven de koekjes van buurman bakker.

  


Bij de schoenmaker slaat Fred zijn slag met nieuwe instappers voor 12 Euro.
Op de vismarkt is het druk. Er liggen veel sardines, congre, roggen, dorade, inktvis, tonijn, haaien en een heleboel vissen, die ik niet ken. Het levert een kleurrijk plaatje op.












Als we weer bij de caravan zijn blijkt de accu aardig laag te staan. Waarom? Geen idee. We zetten alles uit en doen het met kaarsjes op tafel en een waterkan in de badkamer. Het is tenslotte Kerstavond. We zitten lekker te lezen met Frande kaas erbij: een heerlijk Kerstavond maal.


We besluiten de route omhoog iets te veranderen en rijden nu toch over Marrakesh, omdat die wegen beter zijn en ik genoeg heb van gaten in de weg of gehobbel. 

Van Massa naar Essaouira.



Zondag, 23 December

Omdat we veel goeds hadden gehoord over Essaouira zijn we langs de kust daarheen gereden. De kust na Agadir doet denken aan de kust van Griekenland. Aan een kant de zee aan de andere kant hoge rotsformaties.  De zee is onwaarschijnlijk blauw.
 Het is heel warm. Je merkt de invloed van de grote stad. Er is veel meer lintbebouwing met toeristische pleisterplaatsen. Hotels, campings en dergelijke. Er staan veel appartementen te koop voor Duitsers. Die hebben Marokko ontdekt. Een en ander wordt in het Duits aangeprezen. Het is een landschappelijk aantrekkelijk gebied.

 Onder Essaouira vinden we de eerste Argan bomen en de daarbij behorende olieverkoop langs de weg. De olie is beroemd om zijn nootachtige smaak en zijn medicinale werking.



We komen in de middag op de camping aan. Het is er vol, maar deze camping is zo geliefd, omdat hij op loopafstand van de stad ligt, dat de campers hutje mutje staan en wij dus ook. Helaas is er geen elektriciteit meer beschikbaar, dus binnen de kortste keren is de laptop leeg. Omdat er wel internet ontvangst is, kan ik via mijn tablet nog wat mails binnenhalen en weet zodoende dat alles thuis nog steeds goed is.  Het thuisfront blijft ons zorgenkind. 


We worden aangesproken door een jonge franse vader, die de Airstream zijn droomhuis vindt. Hij woont in een school en zou daar graag een Airstream inzetten. We wijzen hem op het Airstream forum waar veel tips voor dit soort projecten te vinden zijn.

Op de camping staan ook wat kleine tentjes. Ze worden bewoond door jonge lieden met dreadlocks. Een beetje hippieachtig vooral als s ávonds de gitaar erbij gehaald wordt. Later blijkt ook in de beschrijving te staan dat Jimy Hendrix hier geweest is en dat het een geliefde hippy locatie is. We zijn de enige caravan, over het algemeen zien we alleen campers. Die zijn waanzinnig populair. Vaak hebben ze achter de camper nog een voorziening voor een auto of motor. Sommige aanhangers zijn zo groot dat je de indruk krijgt, dat het hele hebben en houwen meegenomen wordt.

zondag 23 december 2012

Camping Wassay Beach bij Agadir.



Donderdag 20 December. 
We zijn bij de zee aangekomen. De tocht erheen ging goed, behalve dat Fred nog heel graag langs de Marjane Supermarché wilde voor bier en yoghurt. Hij had de coördinaten van de camping verkeerd getyp en volgens de GPS zou het niet veel om zijn. Helaas moesten we heel Agadir door, een  grote stad, zoals bv Rotterdam. Veel rotondes en Franse rijstijl. Veel zwaar opgeladen vrachtauto’s, niet echt ontspannend met de Airstream erachter. 

 


En toen weer helemaal terug naar de goede coördinaten van de camping.
We kwamen rond vier uur aan en de zee is magnifiek. Hoge golven veel strand en een temperatuur van dik 25 graden. Het is een echte strand camping. Er staan veel ouderen, Fred noemde het al een opa en oma camping. Maar hij is helemaal gelukkig om aan zee te zijn. We willen hier wat langer blijven om alle indrukken en het autorijden even achter ons te laten.

 



 Ook zien we Marc en Kim weer, die waren ons voorgegaan.
Tot nu toe niets gedaan, lekker geluierd. In de middag konden we Dorade kopen op de camping. 2 grote vissen voor 3 euro. Marc had er ook drie gekocht en omdat onze BBQ groot genoeg is eten we gezamenlijk. Zij hadden nog wijn, wij sla en brood. Dus dat is een prima combi. Het was gezellig. Vandaag heerlijk gewandeld over het strand. Er is hier een nationaal park in de buurt en via het strand kom je bij een intern meer. Hier waren wat vogels te zien. Door de hoge zee was het water brak geworden wat veel vogels heeft verjaagd.
Het was een lekkere wandeling en nu snel naar buiten om een boekje te lezen.


 

 
Het internet is hier slecht, vandaar dat ik niet kan bloggen.  Ook de telefoon geeft weinig tot geen signaal. Maakt me onrustig want je wilt toch graag op de hoogte blijven van het thuisfront. Dus gaan we morgen 23 December naar Essaouira. Een wat meer toeristische omgeving. Daar zal zeker verbinding zijn.




 


Fred heeft het helemaal naar zijn zin.

Lekker ouderwets plaatje