Azrou

Dinsdag, 4 december

Het is een dag voor Sinterklaas en ik heb gehoord, dat er in Nederland al sneeuw ligt. Nu maar hopen dat dit geen belemmering vormt voor de Goed Heiligman. Hier zijn geen Pieten te bekennen, maar wel was de politie vandaag op oorlogspad. We waren nog niet van de camping af, of we werden bij de eerste afslag staande gehouden. Fred reed. Raampje open, een jonge dertig jarige agent vertelt ons dat we doorgereden zijn en vraagt onmiddellijk 100 Dirham, (ong. 10 Euro). Het doorrijden klopt, alleen was er voor ons buitenlanders geen stop teken te zien. (Blijkt een onduidelijk Arabisch bord te zijn, zoals we later op de terugweg ontdekken).

 Ik vraag hem nogmaals hoeveel boete, hij wederom 100 Dirham. Waarop ik zei, dat is veel. Of ik hiervoor een reçu kan ontvangen. Hij glimlacht en zegt dat dat niet de gewoonte is. (weet ik, want ze steken het direct in hun zak en pay-day is bij hun nog ver weg).

Ik zei, dat ik de boete hoog vind en daarom een reçu wil, om dit aan mijn werkgever te overleggen. Dat kan natuurlijk niet, maar hij concludeert zelf, dank zij ons gebrekkige Frans,  dat we geen geld hebben. Hij zegt, dat hij dan ons rijbewijs in moet nemen. Ik bluf mee en zeg daarmee akkoord te gaan. Oef had hij niet verwacht. Hij verteld me, dat we dan ik weet niet hoever moeten rijden naar de prefectuur. O.K. dat is akkoord, wat mij betreft. Weer wat over en weer gebabbel en ik blijf om een reçu vragen.  Verder vertel ik hem liefjes, dat wij in Nederland eerst een waarschuwing krijgen zeker als buitenlander. Hij glimlacht en vraagt mij of ik bij de politie werk, waarop ik ja bluf, maar dan in Nederland. Verder dat Marokko mooi is, maar dit een onvriendelijke ervaring. Mijn hart bonst in mijn keel, dat alles voor de sport en 10 Euro. Hij vraagt nogmaals naar die 100 Dirham en ik kijk Fred vragend aan hoeveel geld heb jij? Heb je 20, 30 dirham cash? Dan probeer ik het wel op een akkoordje met hem te gooien. In mijn portemonnee zit meer geld en dat wil ik hem niet laten zien.

 Agent lacht nogmaals vriendelijk en draait zich opeens om. Hij bedenkt zich, ik houd Fred tegen die naar geld op zoek is en het gesprek niet kan volgen. Vervolgens zegt hij  dat wij door mogen rijden. Ik bedank hem vriendelijk, Fred ook en we zullen voortaan braaf zijn en beter uitkijken.   

Pff dat scheelt 10 euro, dat zijn 10 koppen koffie. Verderop gaan we lekker van de koffie genieten gniffelend.

Het valt op hoeveel agenten er langs de kant van de weg zijn. Lijkt wel een nationale actie. Normaal staan er toch al veel.

We hebben benzine nodig en Fred ziet een Shell station aan de overkant. Zonder na te denken zet hij zijn pijl uit en steekt over. Ik zie echter de dubbele streep en verderop Oom agent. Hé, zeg ik, je bent lekker bezig. Luid gefluit van oom agent, armen omhoog. Fred heeft niets in de gaten en gaat naar de benzine pomp. Die heeft geen benzine. Dus draait Fred de weg op. Hier is geen streep te zien. 150 meter verderop staat de agent en ja hoor, stoppen. Hij vraagt naar de auto papieren, die geven we hem. Voorts naar zijn rijbewijs. Graai, graai, graai, diep ergens onderin in een zakje. Zoek, zoek, zoek het duurt de agent te lang en ongeduldig als ze zijn,  mogen we verder gaan. Pfft komen we  goed weg. Dus nu rijden we heel voorzichtig richting Azrou, waar een markt is.

Zoek het maar uit!

We moeten over een bergpas en daar ligt sneeuw. Dit hadden we al eerder gehoord, het is altijd een mooi gezicht sneeuw te zien op een glooiend landschap. De weg is gelukkig vrij van sneeuw en weer adembenemend mooi.
 

 

 In Azrou aangekomen zoeken we de markt op. Die valt tegen, want het lijkt meer een rommel markt á la koninginnendag. Langs de straat staan en liggen goederen opgesteld, het merendeel kleding. Men zit erbij om zijn waar aan te prijzen. Er lopen veel mensen langs en na twee kilometer kleding, schoenen en “rotzooi” houden we het voor gezien. We gaan op een terrasje zitten en koffie drinken. Heerlijk in het zonnetje. Azrou ziet er erg modern uit. Het zou een Europese stad kunnen zijn met brede straten. De huizen verzorgt. We komen geen buitenlanders tegen. De mensen zijn sociaal. Ze zitten op een muurtje voor de moskee te praten. Weer het merendeel mannen, maar toch ook vrouwen. Totaal gesluierde mensen komen we sporadisch tegen. Het was een leuke sfeer impressie en verder terug in de tijd.