dinsdag 8 januari 2013

Thuis

Dinsdag 8 Januari

We zijn thuis na een onvergetelijke reis. Gisteravond kwamen we in een file onder Parijs terecht en zijn toen neergestreken op camping "Le Beau Village" 20 km van Parijs verwijderd. De heenweg ging kruip-door sluip-door, door heel kleine dorpjes en straatjes. Het was manoeuvreren op de cm met onze lange combinatie. De aardige campingbaas wees ons een betere terugweg. Zo kwamen we veilig langs Parijs vandaag. Fred wilde graag nog een dag in de Airstream doorbrengen, omdat we pas laat thuis zouden zijn. De camping lag vlak langs de grote weg en dat zag ik niet zitten wegens het lawaai.
Laten we nu net een Lidl tegenkomen, snel boodschappen gedaan en toen gegeten.


Ons ontbijt kan geen hotel tegenop.


Fred wil nog veel langer wegblijven en heeft eigenlijk geen zin om naar huis te gaan. Het was ook zo heerlijk om zorgeloos met zijn tweeën weg te zijn in een warme omgeving. Toch doorgereden.  Ons bed thuis lokt meer dan de Airstream, dus snel de kachel aan om de kou uit het huis te verdrijven.
Niet dat we iets te kort zijn gekomen, want de Airsteam biedt veel comfort.

Glamping


 Morgen wassen en schoonmaken.
Thuisgekomen staat er een welkoms boeket op tafel, erg lief, we zijn weer thuis!!!!
Eind van de reis en dit blog.

zaterdag 5 januari 2013

Op weg naar huis



Zaterdag 5 Januari

We gaan richting huis, na een heerlijke dag skien in Cerler, waar we over drie  a vier dagen hopen aan te komen.



 Het is hier prachtig maar de realiteit dringt zich aan ons op, dat we weer naar het gewone leven terug moeten. We nemen veel geestelijke bagage mee om later op door te borduren.



donderdag 3 januari 2013

Van Barcelona door Catalunya

Donderdag 3 Januari

De overtocht verliep zoals verwacht, lekker lezen op bed en niets doen. Ondertussen naar het restaurant om iets te eten, van slechte kwaliteit. Het stilt de honger en daar is ook alles mee gezegd. De boot tuft lekker door en je weet dat je 's avonds in Barcelona bent.
Na het aanmeren duurde het uren, voordat we  de boot mochten verlaten. Er was een zeer strenge controle op drugs. Alle auto's, bussen en vrachtauto's werden in het ruim gecontroleerd en daarna ook nog incidenteel op de kade. We zouden om 8 uur aankomen, we gingen om kwart over tien van boord. Al die tijd wachten. Schreeuwende kleine kinderen en druk pratende mensen. Niet echt leuk.
We hadden al een camping op het oog waar we natuurlijk ook laat aankwamen. Gauw de stekker in het stopcontact en dan zie je pas hoe duur het hier is. We moesten 39 Euro afrekenen voor een nacht, vergelijk dat met nog geen tien euro in Marokko.

Omdat we de Pyreneeën in willen, om nog even een paar dagen te skiën rijden we dwars door Catalunya. Het is mooi zonnig weer, veel kouder, maar geen sneeuw te zien. Fred moet half Januari weer aan de slag. Ook wat nare berichten gehad van vrienden en familie leden en dat geeft zorgen. We overwegen eerst nog om direct naar huis te gaan, maar er is niet veel dat we kunnen doen. Als we thuis zijn gaat het ritme van iedere dag weer meespelen en moet ik weer in de patiënten rol. Er staan de nodige controles gepland. Hier heb ik nog even geen zin in. (Kop in het zand:))



De Pyreneen zijn indrukwekkend, de weg smal en bochtig. We stijgen en dalen als we door een kloof heen rijden.  Morgen kijken of we de lange latten kunnen onderbinden.




dinsdag 1 januari 2013

Op weg naar de haven van Tanger Med

Dinsdag 1 Januari.

Gisteren zouden we gaan eten, maar we kwamen op de vismarkt terecht. Er lag veel mooie vis, dus toen twee grote zeetongen gekocht. De verleiding was te groot. Beter dan  tahine of vleesspies. De grill geïnstalleerd en de vis in de olie gebakken. Hadden we ook de stank niet binnen. Meteen de bubbels open getrokken en Oud Jaar een feit. We hebben er weinig van gemerkt.

 



Vanmorgen vroeg opgestaan, alles ingepakt en op weg naar Tanger.
In de haven werden we door een enorm röntgen apparaat gehaald. Dat wil niet zeggen, dat we in de haven controle vrij waren. De politie is gewoon nieuwsgierig en wilde binnen kijken.







Hoe was Marokko? Een fantastische ervaring. De vakantie tijd te kort,  veel kilometers gereden om veel te zien met een lage gemiddelde snelheid. De cultuur afwisselend en interessant. Het landschap fantastisch en het klimaat aangenaam in de winter. Het is veilig, de verschillen tussen rijk en arm zijn groot. Het is  een land met een enorme toeristisch potentie. We zouden hier nog veel langer kunnen blijven.



Wachten en nog eens wachten. De busjes gaan naar Europa en komen straks volgeladen weer terug.

Onze hut, eindelijk een pilsje.




 Voor een ieder, een heel goed 2013 met veel liefde en gezondheid. Onze lijfspreuk: geniet nooit met mate. Trouwe lezers bedankt voor de mails. We waren ver en toch dichtbij. Lang leve het internet.  

zondag 30 december 2012

Van Marrakesh naar Moulay-Bousselham



Zondag, 30 December

Om op te schieten hebben we de grote vierbaans weg genomen naar Moulay-Bousselham 300 km verderop. We varen op 1 Januari dus moeten we richting huis. Beide hebben we het reuze naar ons zin gehad en was deze vakantie eigenlijk te kort. Tot nu toe hebben we zo een kleine 4000 km gereden en er komt nog zeker 1500 bij in Spanje en Frankrijk.
We kwamen laat op de camping in Moulay-Bousselham aan, het was hartstikke donker. De GPS gaf de verkeerde richting, maar een paar vriendelijke jongens wezen ons de weg. Het is geen pretje om in het donker te rijden. Men maakt er een sport van voor de auto te voet over te steken op de snelweg of er lopen mensen langs de onverlichte snelweg. Ook zijn er koeien, honden en schapen langs de kant. Al met al vermoeiend rijden in het donker.
Je blijft je verbazen over paardenvervoer boven op een minibus of schapen op een landrover. Ook de kippen zijn de klos, zie foto en ik hoop dat het bord erboven te lezen is, een reclame voor hygiene en vers en het bestrijden van bacteriën.

 

Fred heeft lang gezocht  naar zijn theepot als souvenir.

Vandaag een beetje gewandeld op de camping. We zien veel campers, die dicht bij elkaar worden neergezet. Ze reizen vaak in groepen. Er zijn prachtige off-road campers te bewonderen, enorme campers die door de woestijn kunnen. Maar tot nu toe nog niemand gesproken, die dat gedaan heeft. Vaak uitgerust met alle luxe en zonnepanelen. Je ziet ook steeds meer uitschuif campers, die  hun dak verhogen of de wagen verbreden. Vroeger zag je dat alleen bij kermisgasten. Het is echt smulwerk voor de liefhebber.

  

Ook zijn we naar het dorpje gelopen, om brood te kopen. Het is een vissershaven. De gevangen vis wordt ter plekke verkocht of aan handelaren of aan toeristen die hier in de zomer in grote getalen aanwezig zijn. Nu is het komkommertijd. Ik krijg de informatie van een visser, die ons een bootreisje over het lagune probeert te verkopen. Hij woont verderop. De huizen van Moulay-Bousselham worden aan Duitsers verkocht als ze gepensioneerd zijn en die wonen hier dan zes maanden. (Een vlucht naar Agadir of Rabat kost 200 Euro enkele reis). De kinderen gaan een gedeelte van het jaar naar school. Na Pasen stopt de school. Het private onderwijs, dat veel beter is, is niet voor ze te betalen. Als de kinderen van school af zijn, gaan ze werken in de grote steden en onderhouden hun ouders. Die zich dan terugtrekken uit het arbeidzame leven. Vandaar dat je zoveel mannen niets ziet doen.  
Wij hebben het rustig aan gedaan. Gewoon een boekje gelezen en een dutje gedaan in de zon, die aan het eind van de dag in kracht afnam. Morgen nog nagenieten van deze reis en daarna richting boot.


Vis verkoop op het strand


De Lagune
 
Rust, het goede leven





vrijdag 28 december 2012

Marrakesh Jardin Majorelle en het grote plein



28 December 2012

Vanmiddag hebben wij een bezoek gebracht aan het Majorelle park. Het park is aangelegd door Jaques Majorelle in 1924. Het park werd in 1947 voor het publiek geopend. Het is een mysterieuze, surrealistische tuin, met planten die een speciale vorm hebben. Veel cacteeën en andere succulenten. Maar ook hoge palmbomen en bougainville, burgmansia en plumbago struiken. Na de dood van Jaques Majorelle hebben Yves Saint Laurent en Pierre Bergé het park aangekocht en er een stichting van gemaakt om de continuïteit te waarborgen. De as van YSL is hier verstrooid in 2008 en er staat een memorial ter nagedachtenis. 

 

  
  


 Daarna zijn we doorgelopen naar het grote plein Djemaa el-Fna. Hier treden artiesten op met muziek en dans (buikdanseressen). Er zijn aapjes, die voor een foto op je hoofd gaan zitten, slangenbezweerders en mensen die je handen willen beschilderen met henna. Genoeg te zien, ook koopwaar wordt aangeprezen. Er zijn kramen met honderden sinaasappels waar je sap kunt kopen, of thee stalletjes waar we een sterke gekruide gemberthee drinken en koek erbij eten, die smaakt naar een mixture van kruidnagel en speculaas kruiden. We zien eetstalletjes voor couscous gerechten, tahine of vlees spiesjes. Er lopen hier veel toeristen. Het is de attractie van Marrakesh, nog meer dan de souk. Ook is het plein een uitje voor de Marokkanen zelf. 



 
We realiseren ons dat het einde van onze reis in zicht is en hebben beide het idee dat de tijd is omgevlogen. Het is een zeer boeiend land.

donderdag 27 december 2012

Marrakesh dag 2




27 December

We zijn weer naar Marrakesh gegaan, er is zoveel te zien. Morgen doen we het nog een keer en dan verder naar het Noorden.  Ik heb een internet kaart voor een week kunnen bemachtigen. Dit kost je slechts 5 Euro.
Eerst zijn we naar het Bahia paleis gegaan. Met de auto een groot deel de souk in. Fred barstte daarna van de adrenaline, door al het verkeer. Ik reed notabene!!. 

 

Zoals op de foto door de vuile voorruit genomen, te zien is, is het gewoon druk. Ramen open dan kun je je oren ook nog gebruiken en continu in je spiegels kijken, waar alle brommertjes vandaan komen. Het ging goed. We parkeren de auto midden in de souk op een rustige straat. Even bang voor inbraak, maar alles is goed gegaan.
Er gaat een school uit een honderden kinderen komen naar buiten. Het merendeel heeft een wit overhemd schort aan over de kleding. Zal wel een soort uniform zijn. In het straatje is wat industrie. Een tegelbedrijf waar je tegels voor bv een badkamer kunt kopen. We kijken er rond en het is zeer smaakvol. Moorse invloeden en een niet glimmend glazuur. Er wordt in Marokko veel getegeld, lekker makkelijk schoon te houden. Ik zie ook een bedrijf met allerlei machinerieën. Wat ze er doen is mij niet duidelijk, het lijkt een constructie bedrijf. Ondertussen zoeken mijn ogen naar een plaats om straks te keren opdat we straks niet nog dieper door de smalle straatjes en poorten hoeven te gaan. Gelukkig vind ik een draai plekje.

Verkoop drukte

Het Bahia paleis is gebouwd in 1860 door Grand vizier Si Moussa en genoemd naar zijn lievelings vrouw. Hij had er een harem van 4 vrouwen en 24 concubines. De plafonds zijn prachtig gedecoreerd. Ik vind het altijd jammer dat er geen meubels instaan, dat geeft  een betere beleving. Er is een grote en een kleine binnenplaats, met ruimtes eromheen. Alles ontworpen om de hitte buiten te houden en de kou te verjagen. Op de binnenplaats werden feesten gehouden met buikdanseressen en muziek. Het moet adembenemend geweest zijn. Het stucwerk is rijk versiert. Een rand van Arabische tekens verteld over geluk.

Na afloop doorgelopen en we komen op een ander plein terecht. Hier worden koperen lampen gemaakt en veel kleding. Die koperen of ijzeren lampen zijn niet ons ding, maar ze zijn wel indrukwekkend, omdat het allemaal handwerk is met eindeloos veel geduld gemaakt.  We eten wat op een terrasje en lopen dan door naar het tweede paleis het Badi paleis gebouwd door Sultan Ahmed el Mansour in de 16de eeuw. Het was versierd met goud, kristal en turkoois. Vervolgens 75 jaar later geplunderd. Nu is het niet meer dan een ruïne, maar de afmeting is groots.  Ze zijn het aan het opknappen. Op de muren nestelen opvallend veel ooievaars. Ze vliegen af en aan en er wordt wat geklepperd!

 

Ingang van een hal met daarin kledingstoffen en naaiatelliers.




Een pleintje met caleches

Overal schotels in Marrakesh.

Gisteravond gesproken met onze camping buren. Twee mannen uit München die een bed in hun Mitsubishi gemaakt hadden. Ze bleken met een groep te zijn die goederen hadden ingezameld voor een SOS kinderdorp in Mali. De auto´s en alle goederen zouden daar achterblijven. Om er te komen moesten ze Mauritanië ook nog door, door de woestijn. Dat is pas een avontuur.