Dinsdag 27 November
Om acht uur wordt ons meegedeeld, dat we over een uur in de
haven aan komen. Dat is stressen want we liggen nog in bed. Fred schiet onder
de douche, helaas koud water. Dus schiet ik in de kleren en ga ontbijt halen.
Overal zijn mensen op weg naar de 7de etage waar verzameld moet
worden. Het schip de Ikarus Palace is groot zo een 200 meter lang. Je moet trappen
op en door gangen lopen om bij het restaurant te komen. Dat kan ik vinden, maar
terug verdwaal ik en kom op de 6 de verdieping uit ipv 5 waar wij zitten. Weer
een trap op, gang door en eindelijk sta ik voor de hut. We werken het croissantje
weg met de koffie en pakken verder in. We gaan naar de verplichte 7de
etage en installeren ons met een e-boek. En het duurt en het duurt. Ieder half
uur wordt ermee gedeeld dat de hutten vrij moeten zijn, maar het land is nog
steeds niet in zicht. Uiteindelijk komt de mededeling dat we naar de auto’s
moeten. Dikke rijen mensen die allemaal een smalle trap aflopen om naar het
auto dek te gaan. Wij hebben dek 2 maar kunnen niet bij de voorkant van het
schip komen. Met de lift weer naar boven om via de receptie een nieuwe poging
te wagen door weer een gang door te lopen. Nu zijn we op de goede weg en zowaar
vinden we de auto.
We zijn snel van de boot af en gaan naar de douane. Spannend,
we worden geparkeerd en dan moeten de papieren in orde gemaakt worden. Ze zijn
uiterst vriendelijk en behulpzaam. De auto en de caravan moeten ingeklaard en dat
kost tijd. Verder moeten we langs de politie. Als alles in orde is mogen we
verder en gaan Marokko in met mooi weer.
We zien meteen een andere cultuur. We rijden over een
prachtige weg met aan twee kanten een wijds uitzicht. Er komen paarse,
bloedrode, blauwe, witte huizen langs. Ik zie een man met een ploeg, ouderwets
beeld.
We gaan naar de camping, daarna boodschappen doen en een
internet kaartje halen. Als dit alles gelukt is, is het alweer zes uur. Tijd voor een biertje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten