Zaterdag 17-11
We zijn lekker vroeg opgestaan om zeker om negen uur te
vertrekken. Fred gaat rijden!!!.
We hadden enige discussie
over het aanrijden van de auto om de Airstream aan te haken maar
uiteindelijk perfect gelukt. Super Fred!!!. José kwam heel lief ons uitzwaaien en “off we
go”. Heerlijk weg van alle stress, samen de komende tijd doorbrengen en gewoon
relaxen.
Omdat mijn papa nogal kwakkelt met zijn gezondheid besluiten
we langs Huijbergen te rijden. Wel wat om, maar toch leuk om te doen. Onderweg
neem ik de handleiding door van de auto, nooit gedaan, om te zien wat de
tractie controle allemaal doet en hoe een en ander werkt. Normaal gesproken heb
ik altijd gereden en ben er verder nooit toe gekomen. Kom tot allerlei leuke
ontdekkingen, hoe de radio werkt en hoe de 4wheel drive werkt. Ongelooflijk wat
de mogelijkheden zijn met de stabilisatoren die de auto heeft en alle opties.
Behoorlijk leerzaam.
Inmiddels schiet Fred lekker op en opeens zitten we al bij
Wouw. We rijden door de laan met bomen, die nu in schitterende herfstkleuren
staan. Het is mooi buiten. Ik overdenk van alles. Waar zijn de tickets voor de
boot, waar de autopapieren en eigendomsrechten. De verzekeringspapieren.
Doordat ik gefractioneerd heb ingepakt is het allemaal in fases gegaan. De
caravan is nog niet voldoende ingewijd voor vast plekken, zeker omdat we nu
langer weg zijn dan normaal. Opeens denk ik “oef ik heb een probleem” Paspoort vergeten. Ik haal mijn tas leeg maar
weet het zeker. Balen en nog eens balen. Eerst maar koffie drinken bij papa en
daarna retour. Wat heb ik de pest in.
Het wordt een erg kort bezoekje. Helaas, want het is best
gezellig. We rijden terug naar Breda en koppelen daar de Airstream af. Ik sjees
terug naar Ravenswaaij om mijn paspoort te zoeken en ben rond twee uur weer
terug bij de caravan. Dit was niet het beoogde plan, maar goed we zijn op
vakantie!!. Fred rijdt nog een stuk en we besluiten om vlak over de grens te
kamperen. Inmiddels is het al zes uur geworden, volgens onze GPS moet er een
camping in Arleux zijn die open is. Ik rijd door het donker allerlei duistere
weggetjes, heel vermoeiend met de tegenliggers en het steeds moeten schakelen
van grote naar kleine pupil. Om half zeven komen we bij de camping aan, helaas
gesloten. We zetten hem gewoon buiten het hek, pootjes uit. Kachel aan en koken
maar. Met een glaasje wijn, een dronk op
onze lieve vriendin en het lekkere samen zijn, genieten we van een heerlijke
maaltijd en de fijne tijd die we samen tegemoet gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten