Dinsdag, 4 december
Het is een dag voor Sinterklaas en ik heb gehoord, dat er in
Nederland al sneeuw ligt. Nu maar hopen dat dit geen belemmering vormt voor de
Goed Heiligman. Hier zijn geen Pieten te bekennen, maar wel was de politie
vandaag op oorlogspad. We waren nog niet van de camping af, of we werden bij de
eerste afslag staande gehouden. Fred reed. Raampje open, een jonge dertig
jarige agent vertelt ons dat we doorgereden zijn en vraagt onmiddellijk 100
Dirham, (ong. 10 Euro). Het doorrijden klopt, alleen was er voor ons buitenlanders geen stop teken te zien.
(Blijkt een onduidelijk Arabisch bord te zijn, zoals we later op de terugweg
ontdekken).
Ik vraag hem nogmaals
hoeveel boete, hij wederom 100 Dirham. Waarop ik zei, dat is veel. Of ik
hiervoor een reçu kan ontvangen. Hij glimlacht en zegt dat dat niet de gewoonte
is. (weet ik, want ze steken het direct in hun zak en pay-day is bij hun nog
ver weg).
Ik zei, dat ik de boete hoog vind en daarom een reçu wil, om
dit aan mijn werkgever te overleggen. Dat kan natuurlijk niet, maar hij
concludeert zelf, dank zij ons gebrekkige Frans, dat we geen geld hebben. Hij zegt, dat hij
dan ons rijbewijs in moet nemen. Ik bluf mee en zeg daarmee akkoord te gaan.
Oef had hij niet verwacht. Hij verteld me, dat we dan ik weet niet hoever
moeten rijden naar de prefectuur. O.K. dat is akkoord, wat mij betreft. Weer
wat over en weer gebabbel en ik blijf om een reçu vragen. Verder vertel ik hem liefjes, dat wij in
Nederland eerst een waarschuwing krijgen zeker als buitenlander. Hij glimlacht
en vraagt mij of ik bij de politie werk, waarop ik ja bluf, maar dan in
Nederland. Verder dat Marokko mooi is, maar dit een onvriendelijke ervaring.
Mijn hart bonst in mijn keel, dat alles voor de sport en 10 Euro. Hij vraagt
nogmaals naar die 100 Dirham en ik kijk Fred vragend aan hoeveel geld heb jij? Heb
je 20, 30 dirham cash? Dan probeer ik het wel op een akkoordje met hem te
gooien. In mijn portemonnee zit meer geld en dat wil ik hem niet laten zien.
Agent lacht nogmaals
vriendelijk en draait zich opeens om. Hij bedenkt zich, ik houd Fred tegen die
naar geld op zoek is en het gesprek niet kan volgen. Vervolgens zegt hij dat wij door mogen rijden. Ik bedank hem
vriendelijk, Fred ook en we zullen voortaan braaf zijn en beter uitkijken.
Pff dat scheelt 10 euro, dat zijn 10 koppen koffie. Verderop gaan
we lekker van de koffie genieten gniffelend.
Het valt op hoeveel agenten er langs de kant van de weg zijn. Lijkt wel
een nationale actie. Normaal staan er toch al veel.
We hebben benzine nodig en Fred ziet een Shell station aan
de overkant. Zonder na te denken zet hij zijn pijl uit en steekt over. Ik zie
echter de dubbele streep en verderop Oom agent. Hé, zeg ik, je bent lekker
bezig. Luid gefluit van oom agent, armen omhoog. Fred heeft niets in de gaten
en gaat naar de benzine pomp. Die heeft geen benzine. Dus draait Fred de weg op.
Hier is geen streep te zien. 150 meter verderop staat de agent en ja hoor,
stoppen. Hij vraagt naar de auto papieren, die geven we hem. Voorts naar zijn
rijbewijs. Graai, graai, graai, diep ergens onderin in een zakje. Zoek, zoek, zoek
het duurt de agent te lang en ongeduldig als ze zijn, mogen we verder gaan. Pfft komen we goed
weg. Dus nu rijden we heel voorzichtig richting Azrou, waar een markt is.
Zoek het maar uit! |
We moeten over een bergpas en daar ligt sneeuw. Dit hadden
we al eerder gehoord, het is altijd een mooi gezicht sneeuw te zien op een
glooiend landschap. De weg is gelukkig vrij van sneeuw en weer adembenemend
mooi.
In Azrou aangekomen zoeken we de markt op. Die valt tegen, want het lijkt
meer een rommel markt á la koninginnendag. Langs de straat staan en liggen
goederen opgesteld, het merendeel kleding. Men zit erbij om zijn waar aan te
prijzen. Er lopen veel mensen langs en na twee kilometer kleding, schoenen en
“rotzooi” houden we het voor gezien. We gaan op een terrasje zitten en koffie
drinken. Heerlijk in het zonnetje. Azrou ziet er erg modern uit. Het zou een
Europese stad kunnen zijn met brede straten. De huizen verzorgt. We komen geen
buitenlanders tegen. De mensen zijn sociaal. Ze zitten op een muurtje voor de
moskee te praten. Weer het merendeel mannen, maar toch ook vrouwen. Totaal
gesluierde mensen komen we sporadisch tegen. Het was een leuke sfeer impressie
en verder terug in de tijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten