Volubilis, Moulay Idriss en Meknes

De ochtendthee

Zondag 2 december ’12 .

Na een regenachtige dag is het vandaag weer volop zon. Gisteren druk geweest met huishouden, wassen en inkopen gedaan. Heerlijke kruiden gekocht om een mooi stoofgerecht mee te maken, dat we vandaag hebben opgesmikkeld. Verder de voorraad aangevuld zodat we een paar dagen vooruit kunnen met eten en drinken. Vooral drinkwater moeten we hebben en wat lekkere sapjes. Alcohol is hier niet te krijgen, dat wisten we tevoren. Wel heerlijke mint voor thee en andere verse kruiden.

Vanmorgen kwam de campingbaas aan met een kopje gezoete thee. Een kruidenaftreksel van citroen en mint. Het wordt vol zwier voor ons ingeschonken. Een leuke geste van de camping.

We zijn naar Volubilis gereden. Dit is een oude Romeinse stad geweest (3^de eeuw voor Chr. tot 40n Chr.) met een Forum Romanum, een Basilica voor politieke doeleinden en een ontmoetingsplaats, de Markt en een Capitool waar de openbare riten ter ere van Jupiter, Juno en Minerva werden verricht. De beschaving was hoog. De hammans werden verwarmd door een ondergronds stelsel van buizen. Er waren badhuizen, waar men vertoefde en alle service kreeg in de bibliotheek. (een eufemisme voor een hoerenkast). Er zijn aquaducten, ovens, olijfolie persen, een afvoer stelsel en winkels. Een echte stad dus, helaas verwoest door een aardbeving en omdat de keizer van Meknes de tegels van de muren sloop voor zijn eigen paleis. Wel zijn er nog schitterende tegelvloeren te zien die open en bloot in de zon liggen. Het is de bedoeling een en ander tzt te overkappen om het beter te conserveren. Als je daar rondloopt krijg je een idee van vroegere tijd, heel lang geleden. En overal is te zien dat er overvloed was. Er werd gegeten en genoten, het leven was immers kort. Om niet te dik te worden waren er kots plaatsen met een afvoer en dan kon men weer opnieuw beginnen met eten.

Mozaík vloeren.

Het Capitool

 
 

De stad Volubilis ligt boven op een heuvel en je hebt een prachtig uitzicht op de omgeving.  We zien Moulay Idriss ook gebouwd op twee heuvels aan de overzijde. Dat wordt dan onze volgende stop.

We parkeren de auto en worden meteen gewezen naar de top van de berg. Heel veel trappen op om naar 750 meter te klimmen. Boven gekomen hebben we uitzicht over de stad, helaas is degene die ons de trap aanwees meegekomen en doet zich voor als ongevraagde gids waar we niet meer vanaf komen. We lopen trap op trap af en zien het groene pannendak van het mausoleum dat schittert in de zon. Ook zien we de moskee en een ronde minaret, heel ongebruikelijk in Marokko met groene tegels voorzien van koranverzen. We lopen door een wirwar van smalle straatjes. De huizen zijn hoog tegen de berg aangebouwd, of in de rots ingehouwen. We komen langs een bakker die diep in de rots een oven heeft. De gids weet een plekje waar we in de moskee kunnen kijken want die is niet toegankelijk voor niet-moslims. Uiteindelijk dalen we af en naar enig discussie over zijn fooi, hij vroeg echt te veel, genieten we op een terras van een kop koffie. Omdat de weg zo stijl is, zijn ezeltjes hier het gebruikelijke vervoermiddel. Ze worden beladen met stenen, hout en allerlei andere gebruiksvoorwerpen om naar boven te vervoeren. Soms is de lading zo groot dat je medelijden krijgt met de beesten. Ook lopen ze trappen door de medina en overal kom je uitwerpselen tegen. Na de koffie naar huis om te lunchen. Het is al half twee geweest.

Daarna gaan we door naar Meknes. Een veel grotere stad met een echt museum. We zetten de auto weg bij een autobewaker. Die heb je hier overal waar je je auto maar wilt parkeren. Meestal kost je dat 10 Dirham. We dwalen rond in de stad tot we bij het grote plein komen. Hier is volop vertier van acrobaten, mensen die waren aanprijzen, van slangenhuiden tot mysterieuze zalfjes. Maar ook wat fruit en snoep. Opeens staan we voor een museum en besluiten naar binnen te gaan. Het is een voormalig paleis. Er zijn prachtig bewerkte deuren van cederhout. Schitterend geverfde plafonds. Mooi stucwerk en tegelwerk. Zowel van Spaanse komaf (Andalusië) als Marokkaans. Natuurlijk worden we opgewacht door een gids, die ons wijst op wat in de vitrine ligt. Mooie oude gouden sieraden voor een joods huwelijk, of de troon van de sultan. Boven in het museum is de kamer van de sultan, waar hij verbleef met vier harem dames. De Sultan zit op een stoel, de dames op de grond op kussens. In een naastgelegen slaapkamer staan twee bedden. Een om te rusten en een voor het “werk”. Verder is er een galerij waar je op de tuin en op de markt kunt uitkijken. Beneden is er een hamman, nog in originele staat. Met een inzeep ruimte en een wasruimte. In de ommuurde tuin is een muziek kamer. De sultan kan dan met zijn dames op het balkon luisteren naar de gemaakte muziek.

Na het museum lopen we nog even de souk in. Het is er een gekkenhuis en we besluiten naar de caravan te gaan. We zijn moe. Gelukkig staat ons sudderpotje al op en is het eten dus klaar.