Vrijdag 30 November
Het heeft vannacht behoorlijk geregend en helaas stonden
onze schoenen nog buiten te drogen. Nu ja het resultaat is er niet beter op
geworden. Dus geen schoenen vandaag en op klompen gereden. De temperatuur is behoorlijk
gezakt en de Marokkanen zeggen dat het nog nooit zo koud geweest is.
We vertrekken met een behoorlijke regen, bah. Je moet toch
een en ander doen voordat je weg bent en de fietsregenpakken doen het weer
goed. Ons Amsterdamse buurtjes (Marc, Kim met Puk, Juul en Sam) zorgen nog voor
een heerlijk kopje koffie en dat maakt weer veel goed. Ondertussen kopiëren zij
onze campinggids, want die hebben ze niet. We willen via Ouazzane naar Moulay
rijden omdat daar een camping is zo een 180 km. Helaas wijst de GPS altijd de
kortste route en dat is voor een combi als de onze niet altijd de slimste. Dus
lopen we weer helemaal vast in Chefchaouen. Wat een hellingen en een smalle
straatjes. Ik vraag de weg en hoop op die manier goed uit te komen, maar weer
verdwalen wij. Onze aanwijzer vist ons beneden aan een helling op en zegt dat
we de andere kant uit moeten. Nu gaat het beter, maar dit vertrekken geeft een
hoop stress, omdat je rakelings langs auto’s rijdt en negentig graden afslaat.
Eindelijk de weg naar Meknes gevonden en off we go, door het
Rif gebergte, met een gemiddelde
snelheid van 50 km per uur. De weg is slecht, veel gaten waar je omheen moet.
Er stroomt water over de weg en dat worden kleine riviertjes. Of de weg eindigt
in een zandpad. Het is heel inspannend
rijden. Het uitzicht is spectaculair,
tegen de hellingen olijfboomgaarden. Op de hoge toppen ligt de eerste sneeuw.
Onderweg komen we Huilerie Al-Maghreb tegen, hier persen ze olijfolie. We nemen 5
liter koud geperste olijfolie mee. Heerlijk.
Als het Rif gebergte achter ons ligt rijden we door een
heuvellandschap. Groen en lieflijk. Sommige akkers geploegd en in cultuur
gebracht. Hier zien we ook sinaasappels groeien. Ze worden langs de kant van de
weg verkocht. Het landschap doet hier een beetje aan Ierland denken. Er lopen
vaak kinderen langs de weg die naar ons zwaaien, ook veel volwassenen doen dat.
Men lacht dan breeduit, je voelt je welkom.
Rond vijf uur komen
we bij Moulay-Idriss aan. Weer over een zandpad en hellingen van zeker 20% naar
boven. Ik ben zo blij met onze dikke auto, want die kan het wel aan in zijn 1ste
versnelling. Geeft een veilig gevoel. Alle putten zijn lopen over, chaos in de
stad. We komen van hoog en duiken het dal in. Dan eindelijk is de camping in
zicht. Een plaatje, mooi aangelegd en met stroom. Vanuit deze camping gaan we
wat tochten maken, richting Fes en Meknes en naar Volubilis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten